anchalee_mata39

เมื่อสิ่งนี้ มี สิ่งนี้ ย่อมมี เพราะความเกิดขึ้นแห่งสิ่งนี้ สิ่งนี้ จึงเกิดขึ้น
เมื่อสิ่งนี้ ไม่มี สิ่งนี้ ย่อมไม่มี เพราะความดับไปแห่งสิ่งนี้ สิ่งนี้ จึงดับไป

เหมือนที่คุณ อ.เคยเขียนบอกไว้เราอาจจะล้มเหลวในทางโลก แต่ในทางธรรมนั้นเราไม่มีคำว่าล้มเหลว เพราะตนเองเท่านั้นที่จะรู้ได้ด้วยตนเองว่าเราปฏิบัติได้ถึงขั้นไหนแล้ว นี่แหละคือกำลังใจ คือความภาคภูมิใจในการกระทำของตนเอง ที่จะต่อสู้ในทางโลกได้อย่างไม่หวั่นไหว ก็ขอให้ตนเองมีดวงตาเห็นธรรมตลอดไปสาธุ

ตนเองให้รู้สึกแปลกใจ ในการกระทำของตนเอง ในทางโลกนั้น ในหน้าที่การงานก็ทำด้วยความตั้งใจตลอดมา และผลของงานก็ออกมาดีที่นักเรียนได้รับ นำออกเผยแพร่ นำเข้าประกวดก็ได้รับคำชื่นชมได้รับรางวัลอีกต่างหาก แต่ไม่ถูกตากรรมการผู้ตรวจ แม้ทางโลกจะไม่ผ่านแต่ทางธรรมนั้นได้เลื่อนขั้นแน่นอน

การประพฤติตามหลักธรรมใพระพุทธศาสนานั้น จะให้ถูกต้องนั้นต้องเริ่มต้นจากความคิด ความเห็น ความพอใจ ในผลของการทำลายอาสวะกิเลสไปตั้งแต่ต้นทีเดียว จะได้ไม่เสียเวลาต่อการปฏิบัติ และต้องไม่คิดหวังในบุญ ไม่ว่าจะรักษาศีล5 ศีล8 ถ้าทำไปโดยไม่รู้ความมุ่งหมายที่แท้จริงก็จะนำพาให้เราผิดพลาดได้เช่นกัน

เมื่อวานก็คืออดีต สิ่งดีๆที่เกิดขึ้นกับเรานั้นก็ควรที่จะเก็บไว้ในความทรงจำ แต่ก็ต้องไม่เพลิดเพลินอยู่ในรูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญา เพราะสิ่งเหล่านั้นยากต่อการพ้นทุกข์ เราจึงต้องสำรวมระวังในขันธ์ทั้ง5ของเราให้มาก ทุกสิ่งที่เกิดขึ้นกับเรานั้นไม่ว่าสุขหรือทุกข์ก็อยู่ที่ขันธ์ทั้ง 5ของเราเท่านั้น

โชคดีที่เราคิดใคร่ครวญและตัดสินใจใหม่ ทำให้เรารู้ตนเองว่า บางครั้งเราก็มองคนอื่นผิด คิดผิด เพราะฉนั้นเราต้องมองโลกในแง่บวก คิดบวกตลอดเวลาจะได้ไม่ผิดพลาด การที่เราคิดแทนคนอื่น(เพื่อน) กลัวเพื่อนจะเสียใจ นั่นคือการกระทำที่ผิด เพราะเพื่อนเขาก็ไม่ได้คิดเหมือนที่เราคิด ก็ถือว่ายังมีความโชคดีอยู่

ก็ต้องขอขอบพระคุณที่คุณ อ.ชี้แนะให้เราอย่าด่วนตัดสินใจปฏิเสธในทุกๆเรื่อง ควรที่จะใช้คำว่าอาจจะ ถ้าเราไม่ใคร่ครวญในทุกๆเรื่องให้ดีจะทำให้เราเสียคำพูดหรือผิดสัจจะนั่นเอง เท่ากับผิดศีลข้อที่ 4 หรือมรรคมีองค์8ข้อสัมมาสังกัปปะ(ดำริชอบ) อย่างเช่นวันนี้ถ้าเราปฏิเสธเราก็คงจะเสียใจในการตัดสินใจ

สวัสดีค่ะคุณ อ. วันนี้มีความปิติเป็นอย่างมากๆๆๆๆ ในสิ่งที่ตนเองได้รับนั้นสามารถยืนยันได้ว่าการกระทำและคำพูดตรงกัน มีความรู้สึกว่าตนเองมีค่าต่อสังคม รู้สึกซาบซึ้งและประทับใจในการที่ทุกคนยอมรับและให้เกีรติในความดีในความสามารถของครูอัญ สังคมก็เป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้เราได้ปรับกายและจิตอยู่เสมอ

วันนี้ตนเองเริ่มต้นด้วยการสียใจ(นิดหน่อย) จากข่าวสารที่ได้รับ เมื่อดับได้ไว จึงตามาด้วยความปิติ ที่ตนเองทำได้สำเร็จ ทำให้มีกำลังใจในการเดินเส้นทางธรรมเพื่อวิมุติ ก็ถือว่าตนเองโชคดีที่มีกัลยาณมิตรดี จึงได้ทำแต่กุศลกรรมซึ่งนำมาแห่งความพ้นทุกข์ ต้องขอบอกคุณ อ.ว่าครูอัญ ได้เลื่อนขั้นแล้วจ้า สาธุ

ความดับไม่เหลือแห่งทุกข์ นี้ทางดำเนินให้ถึงความดับไม่เหลือแห่งทุกข์นั่นคืออริยมรรคมีองค์แปดสัมมาทิฏฐิ(เห็นชอบ)สัมมาสังกัปปะ(ดำริชอบ)สัมมาวาจา(เจรจาชอบ)สัมมากัมมันตะ(ทำการงานชอบ)สัมมาอาชีวะ(เลี้ยงชีพชอบ)สัมมาวายามะ(ความเพียรชอบ)สัมมาสติ(ระลึกชอบ)สัมมาสมาธิ(ตั้งจิตมั่นชอบ)

ก็ขอบอกว่ามีอาจารย์ดีคอยชี้นำ ทำให้เกิดทั้งความแกร่งเข้มแข็ง หลายครั้งที่เกือบจะหลุด จะด้วยต้นทุนแห่งบุญ หรือความใฝ่ดีในธรรมะและคำสอนของพระพุทธองค์ จึงทำให้ตนเองมองคำชี้แนะบอกสอนคือทางสว่างแห่งปัญญา วันนี้ตนเองมีทุกข์และเห็นเหตุแห่งทุกข์และก็สามารถดับทุกข์นั้นลงได้

เมื่อมีความดับแห่งอุปาทานภพย่อมดับ เมื่อมีความดับแห่งภพชาติย่อมดับ เมื่อชาติดับชรามรณะโสกปริเทวะทุกขะโทมนัสอุปยาสทั้งหลายย่อมดับสิ้น ความดับลงแห่งกองทุกข์ทั้งสิ้นนี้ย่อมมีด้วยอาการเช่นนี้ รู้สึกปิติกับตนเองที่สามารถดับได้โดยไร้ที่พึ่ง ถ้าเป็นเมื่อปีก่อนก็คงจะหนีไม่พ้นคือการ :'(

ความสุขกับความทุกข์นั้นช่างเป็นของคู่กันจริงๆ ถ้าเราไม่มีความต้องการหรือความอยาก(ตัณหา)เราจะไม่พบกับความทุกข์หรือความสุข เพราะถ้าความอยากของเราสมหวังนั้นคือสุข แต่เมื่อผิดหวังนั่นคือทุกข์ ทั้งที่เรารู้ก็ยังวูบวาบไปได้เหมือนกัน แต่ก็โชคดีที่มีความดับแห่งตัณหาอุปาทานย่อมดับตาม

[IMG]

สวัสดีค่ะคุณ อ.ก็ถูกต้องที่บอกกล่าวมา ตนเองนั้นกำลังปฏิบัติตามอยู่ คำว่าเดินถูกทางที่ตนเองกล่าวมานั้นคิดแค่ไม่ได้เดินหลงทาง เพียงนำคำสอนมาปรับใช้ในชีวิตประจำวันในการดำเนินชีวิตในแต่ละวันได้อย่างมั่นใจขึ้นและไม่สับสนเหมือนเมื่อก่อน ก็ต้องขอขอบพระคุณนะคะที่ชี้แนะบอกกล่าวมา

สวัสดีอีกครั้งครับ อ.ข้อสังเกตุในการปฎิบัติอันถูกทางเเล้วก็คือ ต้องมีปิติ เมื่อมีปิติก็มีสุขตามมา เมื่อมีสุขจิตก็จะตั้งมั่น มีสมาธิ เมื่อมีสมาธิย่อมเห็นความเกิด-ดับ เห็นเกิดดับคือเห็นอริยสัจ เห็นอริยสัจคือมีปัญญา

ตั้งแต่ตนเองเข้ามาศึกษาพุทธวจนะ และพุทธะธรรม ได้นำไปปฏิบัติด้วยตนเอง โดยใช้คำของพระพุทธเจ้าเพื่อนำไปสู่ความเห็นที่ถูกต้องในหลักธรรม ทำให้ตนเองมีความมั่นใจในการกระทำที่ถูกต้อง และกล้าตัดสินใจในทุกๆเรื่อง ทำให้รู้สึกว่าตนเองนั้นเดินถูกทางแล้ว ความหลุดพ้นคงอยู่ไม่ไกลถ้าใจตั้งมั่น

สวัสดีค่ะคุณ อ.ก็ยังคงอยู่กับศีล สมาธิ ปัญญา ดังคำสอนที่ว่า"ศีลมีในบุคคลใด ปัญญาก็มีในบุคคลนั้น ปัญญามีในบุคคลใด ศีลก็มีในบุคคลนั้น ปัญญาเป็นของบุคคลที่มีศีล ศีลเป็นของบุคคลที่มีปัญญา" สี.ที.9/158/193 เพราะตนเองก็คงต้องใช้ปัญญาให้มากๆ เพื่อให้ถึงธรรมอันประเสริฐ

ภิกษุทั้งหลาย! กิจอันใดที่ศาสดาผู้เอ็นดูเเสวงหาประโยชน์เกื้อกูลอันควรเเล้ว พึงทำเเก่สาวกทั้งหลาย กิจอันนั้นเราได้กระทำเเล้ว เเก่พวกเธอทั้งหลาย
ผมเองก็ทำไปตามพระปณิธานเเห่งองค์พระสัมมาสัมพุทธะ เพื่อยังประโยชน์ตน ประโยชน์ผู้อื่น อันเป็นไปตามอัตภาพ ตามกำลัง ตามประเพณีเช่นนั้น

เปรียบเหมือนพระพุทธองค์ ท่านไม่ได้อะไรจากพวกเราเลย (ที่เป็นรูปธรรม) เพียงท่านทำไว้เป็นประเพณีเเห่งอริยะนิยมด้วยพระผู้มีพระภาคเจ้าพึงกระทำเเก่ศานุศิษย์ ดังคำที่ว่า(ยังภิคเว สัตถารา กะระณียัง สาวะกานัง หิเตสินา อนุกัมปะเกนะ อนุกัมปัง อุปาทายะ กะตัง โว ตัง มยา)