anchalee_mata39

ทำไมจึงพูดอย่างนั้น ก็เพราะอย่างที่เห็นกันในสังคมปัจจุบัน รู้กันว่าคำสอนหลักธรรมในพระพุทธศาสนาเป็นของดีของเลิศ ใครนำไปปฎิบัติก็ล้วนนำความสุขความสงบความเจริญมาสุ่สังคมหมู่คณะ เเต่ก็มีพวกมารทั้งหลายคอยจะออกมาชักนำไปในทางอื่น ไม่ว่าอย่างนี้จะไปว่าอย่างไรก็มันคือความเป็นจริงที่รู้เห็นกันอยู่

สำหรับตำเเหน่งทางโลกก็คงไม่มีใครอยากจ้างให้ไปเป็นหรือทำอะไรอีกเเล้ว เพราะจะทำให้กิจการอะไรต่อมิอะไรของเขามันจะเจริญเกินไป ก็พวกคนที่เป็นเจ้าของกิจการส่วนใหญ่ก็ยังเป็นพวกหัวหน้ามารกันเป็นส่วนใหญ่จะรับ คนของพระพุทธองค์เข้าไปร่วมงานด้วยคงจะไม่ได้

สวัสดีครับอาจารย์ ผมไปออกทัวร์มา2วัน เพิ่งกลับมาเมื่อคืน ก็พักผ่อนไม่ค่อยจะพอเลยถือโอกาส ตื่นสาย เมื่อคืนกว่าจะได้นอนก็เกือบตีสอง ขอบพระคุณสำหรับสิ่งที่ส่งมาให้ อ.ว่าดีเเล้วก็ใช่ได้ ก็คงเเก้ไขให้ถูกต้องเเล้วจะส่งกลับไปคืนให้เอาไว้เเก้ไขในคอมฯ จะได้สมบูรณ์ บริบูรณ์ บริสุทธิ์โดยสิ้นเชิง

เห็นผลงานของคุณ อ.แล้ว ก็ไม่ต้องไปเป็นหัวหน้าหรือผู้จัดการใดๆทั้งหมดซึ่งเป็นตำแหน่งที่ไม่เที่ยง ก็ขอให้คุณ อ.ได้รับตำแหน่ง พระสกทาคามี หรืออนาคามี แล้วกัน แน่นอนที่สุดนี่คือสาวกของพระตถาคต

สวัสดีค่ะคุณ อ. เมื่อวันเสาร์ได้ส่งพลังจิตพุทธะธรรมที่คุณเขียนทั้งหมดเข้าเล่มให้ดู จะถึงคุณประมาณไม่เกินวันพุธ หน้าปกไม่รู้ว่าจะเขียนข้อความอย่างไร พอดีรีบจะไปงานศพที่วัดตรีทศเทพด้วยก็เลยทำไปง่ายๆก่อน ถ้าจะเปลี่ยนแปลงอย่างไรก็บอกแล้วกันจะทำให้ใหม่ สำหรับข้อมูลsave ไว้แล้วแก้ไขได้เลย

สวัสดีค่ะคุณ อ. ทั้งๆที่คิดว่าเรารู้เราเข้าใจแต่จิตมันไวมากบวกอารมณ์เข้าไปด้วยยิ่งร้ายมาก แต่เมื่อเราดับมันได้แล้ว เราก็หันมาโกรธตนเองอีก การพูดน้อยก็ไม่ดีเนอะเหมือนเราขาดปัญญาคิดว่าเขาคงเข้าใจ ก็เพราะเราขาดสตินั่นแหละ จิตก็ปรุงแต่งตามไปอีก คิดแล้วอยากจะบอกตนเองว่าเสียเวลาต่อการเรียนรู้

เราต้องเข้าใจว่าจิตมีปกติเคลื่อนออกไปในภพ(อารมณ์อันเป็นสถานที่เกิด)ทั้ง4ที่คือ รูป เวทนา สัญญา สังขาร เรามีหน้าที่ดักรอจัดการกับมันตอนมันเข้ามาด้วย สรรพอาวุธคือสติ เมื่อจับมันได้เเล้วก็ให้มันรู้ระเบียบของกายนคร ของเราว่ามีอะไรมันไม่เชื่อก็เชิญออกไม่ให้เข้าเมือง

สวัสดีครับ เรื่องนี้เป็นธรรมดา ก็ที่อธิบายไว้ว่า จิตเรามีสามเรื่องใหญ่คือ รับเข้ามาในสิ่งพอใจคือ ราคะ กับผลักออกไป คือโทสะ ด้วยความไม่รู้(โง่)คือโมหะ เหตุเกิดจากผัสสะ เเล้วจิตก็เพลินไปกับเวทนาตัณหาอุปาทาน ครบสูตร นี่คืออาการของจิต

สวัสดีค่ะคุณ อ.ถ้าเมื่อใดสติไม่อยู่กับกายก็สามารถทำให้เราสติแตกได้เหมือนกันใช่ไหม วันนี้มีความรู้สึกว่าตนเองนั้นก็ยังอีกห่างไกล เพราะเวลาที่โมหะเข้าครอบงำกว่าที่เราจะระงับดับลงได้เกือบสิบนาทีก็ถือว่ายังสอบไม่ผ่านบางครั้งก็คิดว่าเรานี่โง่จังเพราะฉนั้นสติต้องอยู่กับกายเสมอเฮ้อ:'(

พอเรารู้ว่าอะไรเป็นสิ่งที่ถูก(ในอริยมรรค)เราก็เอาศีลมาเป็นเครื่องกั้น มาเป็นข้อห้าม ไม่ใช่เอาความพอใจ หรือความเพลินหรืออุปาทาน เเละ กิเลสตัณหามาเป็นข้อห้าม จะดูว่าห้ามหรือไม่ให้ทำอะไรก็ดูที่ศีลเป็นหลัก(เราถือศีลอะไร) ก็คงพอเข้าใจอาจฟังดู งงๆ

ความเเน่วเเน่ อันที่จริงไม่ค่อยจะพบในพระวจนะ จะเทียบเคียงกันก็คงเป็นความตั้งมั่น ถ้าลงลึกไปอีกก็คือสมาธิ อันนี้ถ้าจะเอามาเปรียบกับการกระทำในสิ่งที่เป็นการตอบข้อสงสัยในเรื่องต่างๆ ก็คงต้องเอาไปเทียบกับ อริยมรรค ว่าสิ่งไหนที่เรียกว่าเป็นความตั่งมั่นเเนวเเน่ อันไหนไม่ใข่

สวัสดีค่ะคุณอาจารย์คำพูดที่ว่าแน่วแน่ในพระรัตนตรัยก็คือยึดมั่นในพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ เท่านั้นถูกต้องที่สุด แต่คำว่าแน่วแน่นั้นหมายถึงการห้ามไปยุ่งเกี่ยวกับความเชื่ออย่างอื่นใดๆทั้งสิ้น เข้าใจถูกต้องไหมคะ งงๆกับตนเองเหมือนกัน

เเต่ตอนนั้นรู้สึกยังเป็นสำนวนที่ยังไม่ใช่ธรรมเเท้ของพระพุทธองค์ เจอกันเดี๋ยวนี้ถ้อยคำที่ออกไปสู่สาธารณะส่วนใหญ่จะเป็นคำที่พระพุทธองค์ท่านตรัสจากพระโอษฐ์เป็นสำคัญ คงไม่มีคำที่ว่าเเบบนั้นอีกเเล้ว ครู อัญ.ก็เลือกเอาเเต่ที่ไกล้เคียงหรือเป็นคำพระวจนะ เอาไปใช้ อันอื่นก็เเค่ดูผ่านๆไป

สวัสดีตอนค่ำ ผมได้รับหนังสื่อเเล้วขอขอบพระคุณอีกครั้ง เรื่องอาจารย์คนดังกล่าวผมรู้จักกันเป็นอย่างดี เเก่ก็เป็นคนที่มองธรรมะกับธรรมชาติได้เป็นอันหนึ่งอันเดียวกันไปเเล้ว ถ้าผมเดาก็คงเหมือนพวกที่ไร้กระบวนท่า ไร้ภาวะ อะไรทำนองนั้น ไม่ว่ามองเห็นอะไรก็เป็นธรรมไปหมด

ท่านเปรียบข้าวลีบเหมือนคนส่วนใหญ่ก็ยังชอบอาศัยผู้อื่นยกย่องสรรเสริญชื่นชมยินดีโดยที่จริงก็หาประโยชน์อันใดมิได้มีแต่จะนำเหตุนำภัยมาให้ตนต่างจากข้าวที่มีเนื้อมากสมบูรณ์ผู้เห็นก็เห็นเป็นประโยชน์ควรแก่การรักษา เฝ้าทะนุบำรุงเมล็ดไว้สืบพันธ์แตกหน่อต่อยอดให้มากยิ่งๆขึ้นไปเป็นที่ไม่สิ้นสุด

ส่วนข้าวที่มีเนื้อมากสมบูรณ์มักจะโอนอ่อนน้อมลงพร้อมที่จะเป็นผู้ให้ทั้งนก หนู ปู ปลาได้อาศัยเนื้อหนังมังสาตนเป็นที่พึ่งของคนอื่นได้ แม้แต่ชาวนาก็สะดวกในการเก็บเกี่ยวเมล็ดเอาไปเพื่อเลี้ยงชีวิตเป็นประโยชน์อย่างเอนกอนันต์ท่านมองธรรมชาติเป็นธรรมะ คุณ อ.น่าจะรู้จักท่านดีนะคะ

ช่างบังเอิญวันนี้ได้อ่านข้อความของอาจารย์ท่านหนึ่งท่านเปรียบเทียบการให้จากธรรมชาติท่านบอกว่าข้าวลีบไม่มีเนื้อในมักจะชูรวงขึ้นมาจนสูงชันรับลมพริ้วไสวดูสวยงาม(แต่ไร้ประโยชน์)ต้องการอาศัยลมเป็นเครื่องช่วยในการแสดงตนแต่ก็เพียงให้คนได้เห็นหาเนื้อแท้อันเป็นประโยชน์แทบไม่ได้

สวัสดีค่ะคุณ อ.วันนี้จิตย้อนไปคิดถึงคำพูดของผู้ที่เคยให้พรกับตนเองว่า ขอให้อ.อัญชลีเป็นผู้ให้ตลอดไป ณ วันนั้นกับวันนี้ความรู้สึกมันแตกต่างกันโดยสิ้นเชิงเพราะเราเข้าใจในคำสอนของพระพุทธองค์จึงทำให้เรารู้สึกว่าเรามีความสุขกับการที่เป็นผู้ให้โดยแท้จริง เพราะให้โดยไม่ได้หวังสิ่งใดตอบแทน

สวัสดีครับ ถ้าทำตามไปคงจะเห็นความอัศจรรย์ได้จริงๆ คือการที่ เวทนา สัญญา สังขาร ดับไปได้เมื่อเห็นความดับไปก็จะเห็นความอัศจรรย์ อันนี้ตัวผมเองก็ยังเห็นการเกิด-ดับของมันได้ไม่ทัน เห็นตอนดับไปเเล้ว หรือเกิดไปเเล้ว เลยยังไม่พบความอัศจรรย์ที่เเท้จริง

สวัสดีค่ะคุณอาจารย์คำพูดของพระตถาคตคำว่า อัศจรรย์ในจิต ช่างมีความหมายกินใจที่สุด เพราะมันเป็นความอัศจรรย์จริงๆเมื่อเกิดขึ้นกับเรายากแก่การอธิบาย การที่จิตวนเวียนอยู่กับพระธรรมคำสั่งสอนของพระพุทธองค์ มันทำให้เรามีความเบิกบานในใจ เหมือนมันมีความสุขลึกๆอยูในก้นบึ้งของบาดาลใจ มากไปหรือเปล่าคะคุณ อ.