ภัยพิบัติจากความคิด

ภัยที่คนมองไม่เห็น และอาจถือว่าเป็นภัยพิบัติใหญ่ที่สุด และเกิดขึ้นแล้ว คือ ภัยพิบัติจากความคิด
ซึ่งมองไม่เห็นกันเพราะใช้สมองมอง เลยไปติดเสียงในหัวซึ่งเป็นแค่วจีสังขารแทน และก็จำๆและเอามาปรุงแต่งกันต่อไปอีก ยังไม่บริสุทธิ์และถูกต้องแท้แต่เอาไปใช้พูดใช้ทำกันแล้ว

จึงคิดไปตามอกุศลและสำคัญผิดว่าเป็นกุศล วนเป็นวัฏฏะจักรในจิตตนเอง สำรอกออกเป็นคำพูดที่ไม่ตรงตามสัจจะธรรมความจริง ผลคือสร้างบาปกรรมและขยายความอันตรายออกไปไม่สิ้นสุด วนไปวนไป แทบไม่หยุดกันเลย

ภัยพิบัติทางความคิดนี่แหล่ะ พาคนกดปุ่มยิงจรวด พาคนแชร์ข้อความอันไม่ควร พาคนด่าทอเสียดสีกัน พาคนเอาพระธรรมคำสอนมาอธิบายกันด้วยอำนาจกิเลสตน ผลคือจะตกอบายกันแต่ไม่รู้ตัวเลย ... แถมที่แปลกที่สุดคือพาพระโพธิสัตว์หลายองค์ปฏิบัติไปผิดทางอีกด้วย

ผมลงใว้เช่นนี้เพราะนี่คือภัยพิบัติที่แท้จริง โลกนี้หาสัตว์ใดจะประเสริฐเท่ามนุษย์ไม่ เพราะมีสติปัญญาสูงกว่าสัตว์ทั่วไป มีขันธ์ห้าที่สามารถเอามาเรียนรู้พัฒนาตนได้ ขันธ์ห้านั้นเป็นผู้แสดงธรรมให้ตนเองทราบ โดยมีสติปัญญาตัวแท้เป็นผู้เข้าใจ และฟอกจิตให้บริสุทธิ์ เข้าถึงธรรมชาตินึงพึงรู้แจ้งที่ใจตนเอง

ผมเสนอความเห็นว่า ให้หาเสียงในหัวให้เจอแล้วสังเกตุดู จะเห็นว่าอวิชชาในใจตนเองนั้นแหล่ะ เป็นมหาเหตุ ที่ทำให้เราเองไม่ยอมหยุดยอมพักจากความประพฤติใดๆของเราเลย เที่ยวบงการให้เราติดบุญติดบาป แสดงโน่นแสดงนี่ ฯลฯ และกระทำกรรมไม่เลิกราทีเดียว

กาย : ธาตุสี่
จิต : สัญญา : ความจำ (ได้แค่สุตะมยปัญญา)
อารมณ์
สังขาร (ได้แค่จินตามยปัญญา)
วิญญาณ

(ภาวนามยปัญญา เห็นขันธ์ห้าตามจริง แจ้งใจในกองขันธ์ เป็น สันทิฏฐิโกและปัจจัตตังตนเอง)

ท่านทั้งหลายควรเห็นตนใว้ในที่นี้ว่า ท่านวนอยู่ในธรรมเหล่าใดทั้งวันทั้งคืน จะได้สิ้นภัยพิบัติกัน

ปล. แบ่งปันสนทนาธรรมในหัวข้อภัยพิบัติเท่านั้น หากอวดรู้ หรือล่วงเกินท่านใดไปผมกราบขอขมาด้วยทุกประการ ส่งมาฝากใว้ให้บัณฑิตพิจารณาด้วยดี เพื่อหยั่งลงใจรับเอาอมตะธรรมที่ตนเอง ด้วยใจหวังดีอย่างเพื่อนให้เพื่อนร่วมวัฏฏะสงสารครับผม

 

ปรบมือสิครับ รอไร..